توضیحات
جواد شمقدری/ بعد از پایان دوره چهار ساله مسئولیتم در سازمانسینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (۱۳۹۲-۱۳۸۸)، دوستان و همکاران زیادی مصرّانه پیشنهاد می دادند که خاطرات دوران مسئولیتم را به رشته تحریر بسپارم؛ چه به زعم آنها می توانست برای مخاطب و بخصوص اهالی سینما جذاب و خواندنی باشد. اما من که شاهد هیجانات و رقابتهای سیاسی و گروهی و التهابات ناشی از جابجایی قدرت بودم، ترجیح دادم به کار تحقیق و نگارش فیلمنامه بپردازم.
اما در پایان روزهای سال ۹۵ شرایط تغییر کرده بود. از یک طرف تحقیق و نگارش متنی که به آن متعهد بودم، به پایان رسیده بود و از سوی دیگر جانشین من در سازمانسینمایی، قبل از اتمام دوره ماموریتش و در ماههای پایانی کار دولت یازدهم در شرف برکناری قرار گرفته بود! امری غیرمعمول که جای کالبد شکافی داشت!
وقتی خوب رصد می کردم به عینه می دیدم، مدیریتی که در شرف تغییر بود، از یک خلا بزرگ و به تعبیر دیگر از یک چالش اساسی رنج می برد؛ و آن فقدان “نگاه استراتژیک در سینما” در برنامه های وی بود؛ نقصی که باعث طراحی اهداف کوچک با کارکردهای محدود شده بود. ضعف شناخت و تجربه لازم نیز مزید بر علت بود تا مدیریت سینمایی دولت یازدهم با بی برنامه گی، روزمرگی و در نهایت با سردرگمی هایی روبرو شود. این جمع بندی مرا ترغیب کرد تا همّت خود را بر آن بگذارم و دیدگاهها و رویکردهای راهبردی خویش را در سینما، از خلال نوشته ها، سخنرانی ها، مصاحبه ها و مکاتباتی که در دوره چهارساله مسئولیتم در سینما (۸۸-۹۲) و مواردی هم در دوره مشاورت هنری رییس جمهور انجام داده بودم، بازتاب دهم. حجم این مطالب زیاد بود؛ بنابراین با وسواس سعی کردم بخشهایی را که حاوی مطالب منسجم و کاربردی و احیانا جذاب تر هست، انتخاب کنم و آنها را با کمی ویرایش در این مجموعه ارائه دهم.
گزیده این مطالب در فصل اول کتاب و در دو بخش آمده است. مطالب بخش اول عموما ناظر به رویکردهای اجرایی و برنامه های عملیاتی و سیاستگذاری است. اما بخش دوم با توجه به مخاطب بین المللی، معطوف به تبیین مبانی اندیشهای، تحلیل رویکردهای سینمای غرب و بازخوانی سینما از نگاه تفکر دینی و انقلاب اسلامی شده است.
فصل دوم نیز به گشودن برخی پیوندها و تشریح بعضی اتفاقات و ناگفته ها و ارائه اطلاعات ضروری اختصاص یافت. تدوین و نگارش دو مبحث جریانشناسی سینمای ایران و کالبدشکافی معماران سینمای بعد از انقلاب، مدیون گفتگو با «استاد مهدی کلهر» و «هوشنگ توکلی» است که صمیمانه از آنها تشکر می کنم.
در ضمیمه نیز مستنداتی ارائه شده که فکر می کنم مخاطبان کنجکاو و پژوهشگران مسائل سینمایی نیازمند رجوع به آن باشند.
محققان و دست اندرکاران و علاقمندان سینما، توجه دارند که آمار و اطلاعات و وضعیت های ارائه شده، ناظر به زمانی است که این مباحث بیان شده که برای حفظ تاریخ سینمای ایران بدون کم و کاست آورده شد، اگرچه ممکن است در برخی موارد، امروز شرایط متفاوتی حاکم باشد.
امیدوارم انتشار این کتاب باعث شود نسبت به سینما و نحوه مدیریت آن نگاه جامع تری پیدا کنیم و دریابیم بدون یک استراتژی برخاسته از مبانی ارزشی و زیباشناسی ایرانی اسلامی، نمی توان سینمای ایران و انقلاب اسلامی را سر و سامان داد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.